- İddia
- Müqəddimə
- Bidətin mənaları və onun əsasları
- Quran və Peyğəmbərlərin (ə) nəzərində ağlamaq və göz yaşı tökməyin icazəli yerləri
- Peyğəmbərin (s) sirəsində ağlamaq və göz yaşı tökməyin yerləri
- Peyğəmbər (s) sünnəsində İmam Hüseyn (ə) əzadarlığı
- Məsumların (ə) sirəsində İmam Hüseyn (ə) əzadarlığı
- Əzadarlıq barəsində səhabənin əməli üslubu
- Əhli-sünnədə əzadarlıq
- Xülasə
Peyğəmbər (s) sünnəsində İmam Hüseyn (ə) əzadarlığı
Peyğəmbərin (s) İmam Hüseynə (ə) olan hədsiz məhəbbəti, fövqəladə ehtiramı bir çox insanın heyrətinə, təəccübünə səbəb olmuş və olmaqdadır. Onlar bu sualı daim özlərinə verməkdədirlər ki, niyə Peyğəmbər (s) başqalarına nisbətən hər kəsdən çox Fatimeyi-Zəhranın (ə) oğlunu gözləniləndən daha çox öpür, onu ağuşuna alır və ya nəvaziş göstərirdi? Görəsən, bu hərəkət sırf daxili istəkdən meydana gəlir, yaxud da bir baba kimi öz hislərini ortaya qoyur? Yoxsa bunun başqa bir sirri var?
Bu sualın cavabını biz Peyğəmbərin (s) sünnəsini təşkil edən əməl və rəftarında araşıdaracağıq.
1. İmam Hüseynin (ə) dünyaya gəldiyi ilk günlərdə Peyğəmbərin (s) ağlaması
Hakimin “Müstədrək əla əs-səhiheyn”ində, İbn Əsakirin “Tarix” kitabında, Əbu əl-Muəyyəd əl-Xəvarizminin “Məqtəl əl-Hüseyn” kitabında və digər kitablarda Ümmü əl-Fəzl bint əl-Harisin belə dediyi nəql olunur:
انها دخلت على رسول الله(ص) فقالت: يا رسول الله اني رأيت حلما منكرا الليله، قال: وما هو؟ قالت: انه شديد قال: وما هو؟ قالت: رأيت كأن قطعه من جسدك قطعت ووضعت في حجري، فقال رسول الله (ص): رأيت خيرا، تلد فاطمه - إن شاء الله - غلاما فيكون في حجرك، فولدت فاطمه الحسين فكان في حجري - كما قال رسول الله (ص) - فدخلت يوما إلى رسول الله (ص) فوضعته في حجره، ثم حانت مني التفاته فإذا عينا رسول الله (ص) تهريقان من الدموع قالت: فقلت: يا نبي الله بأبي أنت وأمي مالك؟ قال: أتاني جبرئيل عليه الصلاه والسلام فأخبرني ان امتي ستقتل ابني هذا، فقلت: هذا؟ فقال: نعم، وأتاني بتربه من تربته حمراء.
Ümmü əl-Fəzl Peyğəmbərin (s) xidmətinə yetişib dedi: “Ey Allahın Rəsulu (s), gecə pis bir yuxu gördüm.” Həzrət (s) buyurdu: “Nə yuxu gördün?” Dedi: “Pis yuxu idi, sanki sənin bədəninin bir parçasını kəsib mənim qucağıma qoydular.” Peyğəmbər (s) buyurdu: “Yaxşı yuxu görmüsən. Fatimə (ə), inşallah, yaxında bir övlad dünyaya gətirəcək və onu sənin qucağına qoyacaq.” Peyğəmbərin (s) dediyi kimi də oldu, Fatimə (ə) dünyaya bir övlad gətirdi və mən o uşağı qucağıma götürdüm. Bir gün də Həzrətin (s) xidmətinə yetişdim və qucağımda olan uşağı Həzrətin (s) qucağına qoydum. Həzrətin (s) gözü mənə sataşanda gördüm ki, gözlərindən yaş axır. Dedim: “Ey Allahın peyğəmbəri, atam-anam sənə fəda olsun, nə olub?” Həzrət (s) buyurdu: “Cəbrayıl (ə) mənim yanıma gəldi və mənə xəbər verdi ki, ümmətim bu uşağı qətlə yetirəcək.” Dedim: “Bu uşağı?” Buyurdu: “Bəli.” Sonra mənə İmam Hüseynin (ə) qırmızı rəngli türbətindən verdi.
Hakim bu rəvayəti nəql edəndən sonra deyir:
هذا حديث صحيح على شرط الشيخين ولم يخرجاه.
“Bu, iki şeyxin (Buxari və Müslimin) şərtinə əsasən səhih hədisdir. Lakin onlar bu rəvayəti öz kitablarında qeyd etməyiblər.”
Hakim, əl-Müstədrək əla əs-səhiheyn, c.3, s.176 və İxisarla c.3, s.179; əl-Heysəmi, Məcmə əz-zəvaid, c.9, s.179; Əbu əl-Muəyyəd əl-Xəvarizmi, Məqtəl əl-Hüseyn, c.1, s.159 və başqa ibarə ilə s. 162; İbn Kəsir, əl-Bidayə və ən-nihayə, c.6, s.230 və işarə edərək c.8, s.199; əs-Səcri, Əmali, s.188; İbn Səbbağ əl-Maliki, əl-Füsul əl-muhimmə, s.154; əl-Heytəmi, əs-Səvaiq əl-muhriqə, s.115; Muttəqi əl-Hindi, Kənz əl-ummal, qədim çap, c.6, s.223; Cəlal əd-Din əs-Süyuti, əl-Xəsais əl-kubra, c.2, s.125
2. Peyğəmbərin (s) İmam Hüseynin (ə) bir yaşında ona ağlaması
Əl-Xəvarizmi özünün “Məqtəl əl-Hüseyn” əsərində yazır:
لما أتى على الحسين عليه السلام سنه كامله هبط على رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم اثنا عشر ملكا، محمره وجوههم قد نشروا أجنحتهم، وهم يخبرون النبي بما سينزل على الحسين عليه السلام.
“İmam Hüseyn (ə) bir yaşına çatan zaman Peyğəmbərə (s) qanadları qana boyanmış və üzləri pərişan on iki mələk nazil oldu. Onlar Həzrətə (ə) İmam Hüseynin (ə) başına gələcək hadisələrdən xəbər verdilər.”
Əbu əl-Muəyyəd əl-Xəvarizmi, Məqtəl əl-Hüseyn, c.1, s.163
Baxmayaraq ki, yuxarıdakı rəvayətdə Peyğəmbərin (s) ağlaması açıqca göstərilməyib, lakin başqa rəvayətlərin nəticəsinə görə, Həzrətin (s) ağlamasını yəqinliklə demək olar.
3. Peyğəmbərin (s) İmam Hüseynin (ə) iki yaşında ona ağlaması
عن ابن عباس قال: فلما أتت على الحسين من مولده سنتان كاملتان خرج النبي صلى الله عليه وآله وسلم في سفر له، فلما كان في بعض الطريق وقف فاسترجع ودمعت عيناه، فسئل عن ذلك، فقال: هذا جبريل يخبرني عن أرض بشاطىء الفرات يقال لها كربلا، يقتل بها ولدي الحسين ابن فاطمه، فقيل: من يقتله يا رسول الله؟ فقال: رجل يقال له يزيد، لا بارك الله له في نفسه! وكأني أنظر إلى مصرعه ومدفنه بها، وقد أهدي برأسه، واللّه ما ينظر أحد إلى رأس ولدي الحسين فيفرح إلّا خالف اللّه بين قلبه ولسانه.
قال: ثم رجع النبي صلى الله عليه وآله وسلم من سفره ذلك مغموما ثم صعد المنبر فخطب ووعظ والحسين بن علي بين يديه مع الحسن، قال: فلما فرغ من خطبته وضع يده اليمنى على رأس الحسن واليسرى على رأس الحسين ثم رفع رأسه إلى السماء فقال: اللهم! إني محمد عبدك ونبيك وهذان أطايب عترتي وخيار ذريتي وأرومتي ومن أخلفهم في أمتي، اللهم! وقد أخبرني جبريل بأن ولدي هذا مقتول مخذول، اللهم! فبارك له في قتله واجعله من سادات الشهداء، إنك على كل شيء قدير، اللهم! ولا تبارك في قاتله وخاذله. قال: وضجّ الناس في المسجد بالبكاء. فقال النبي صلى الله عليه وآله وسلم: أتبكون ولا تنصرونه! اللهم! فكن أنت له وليا وناصرا.
قال ابن عباس: ثم رجع وهو متغير اللون محمر الوجه فخطب خطبه بليغه موجزه وعيناه يهملان دموعا ثم قال: أيها الناس! إني قد خلفت فيكم الثقلين كتاب الله وعترتي وأرومتي ومراح مماتي وثمرتي، ولن يفترقا حتى يردا عليّ الحوض، ألا! وإني أسألكم في ذلك إلا ما أمرني ربي أن أسألكم الموده في القربى، فانظروا أن لا تلقوني غدا على الحوض وقد أبغضتم عترتي وظلمتموهم،... ألا! وإن جبريل عليه السلام قد أخبرني بأن أمتي تقتل ولدي الحسين بأرض كرب وبلاء. ألا! فلعنه الله على قاتله وخاذله آخر الدهر. قال: ثم نزل على المنبر، ولم يبق أحد من المهاجرين والأنصار إلا واستيقن أن الحسين مقتول.
İbn Abbasın belə dediyi rəvayət olunur: “İmam Hüseyn (ə) iki yaşına çatanda Peyğəmbər (s) səfərdə idi. Yolun ortasında dayandı, “Hamımız Allah üçünük və Ona tərəf qayıdacağıq” ayəsini oxudu və gözlərindən yaş axdı. Bunun səbəbini soruşduqda Həzrət (s) buyurdu: “Cəbrayıl (ə) mənə Fərat çayının sahilində yerləşən Kərbəla adlı məntəqə haqqında xəbər verib buyurdu ki, bu yerdə övladım Hüseyn ibn Fatimə (ə) şəhadətə çatacaqdır.” Soruşdular: “Ey Allahın Rəsulu (s), kim onu şəhadətə çatdıracaqdır?” Həzrət (s) buyurdu: “Onu Yezid adlı bir şəxs şəhid edəcəkdir, Allah ondan Öz bərəkətini götürsün! Sanki mən Hüseynin (ə) qətlgahını və dəfn olunduğu yeri, hədiyyə aparmaq üçün başının kəsildiyini görürəm. And olsun Allaha ki, oğlum Hüseynin (ə) kəsilmiş başına baxıb sevinənlərin qəlbi ilə dili arasında Allah ayrılıq salacaq.”
İbn Abbas davamında deyir: “Sonra Peyğəmbər (s) səfərdən qayıtdı, həzin halda minbərə çıxdı və camaat üçün xütbə oxuyub moizə elədi. İmam Həsən (ə) və İmam Hüseyn (ə) də Həzrətin (s) yanında idi. Həzrət (s) xütbəni bitirən kimi sağ əlini İmam Həsənin (ə) başına, sol əlini isə İmam Hüseynin (ə) başına qoydu, sonra başını göyə qaldıraraq ərz etdi: “Ya Allah, mən sənin bəndən və peyğəmbərin olan Məhəmmədəm (s). Bu iki nəfər də mənim pak itrətim, övladlarım və yer üzündə olan canişinlərimdir. Ya Allah, Cəbrayıl (ə) mənə xəbər verdi ki, mənim bu oğlum alçaqcasına öldürüləcək. Ya Allah, onun qətlini mübarək qərar ver, onu şəhidlərin sərvəri qərar ver! Çünki Sən hər şeyə qadirsən! Onu alçaqcasına öldürənə bərəkətini nazil etmə!”
İbn Abbas deyir: “Məsciddə olanlar fəryad edib ağlamağa başladılar.” Peyğəmbər (s) buyurdu: “Ağlayırsınızmı və ona kömək etməyəcəksinizmi? Ya Allah, Sən Özün onun himayədarı və köməkçisi ol!”
İbn Abbas deyir: “Sonra yenidən Həzrət (s) üzü qızarmış və rəngi dəyişmiş vəziyyətdə minbərə qayıtdı, qısa, lakin çox bəlağətli bir xütbə oxudu. Bu xütbəni Həzrət (s) gözləri yaşla dolu bir halda oxudu.” Sonra buyurdu: “Ey insanlar, mən sizin aranızda iki ağır əmanət qoyub gedirəm. Biri Allahın kitabıdır. Digəri isə ölümümün rahatlıq səbəbi, qəlbimin meyvəsi olan itrətimdir. Bu ikisi cənnətdə, Kövsər hovuzunun kənarında mənə yetişənədək bir-birindən ayrılmazlar. Agah olun, mən Allahın məndən onlar barəsində istədiyindən başqa sizdən bir şey istəmirəm. Bu da yaxınlarıma olan sevgidən başqa bir şey deyildir. Ehtiyatlı olun ki, sabah hovuzun kənarında itrətimə qarşı olan kin və zülmünüzlə mənimlə görüşməyəsiniz... Agah olun, Cəbrayıl (ə) mənə xəbər verdi ki, mənim ümmətim oğlum Hüseyni (ə) çətinlik və bəla ilə dolu olan bir yerdə (Kərbəlada) öldürəcək. Allah onun qatilinə dünyanın sonunadək lənət eləsin!”
Sonra Həzrət (s) minbərdən endi. Mühacir və Ənsarın hər biri Hüseynin (ə) qətlə yetiriləcəyinə yəqin etdilər.”
Əhməd ibn Əsəm əl-Kufi, əl-Futuh, c. 4, s. 325
4. Ümmətin ailəsinə kin-küdurət bəsləyəcəyi ilə əlaqədar Həzrətin (s) ağlaması
روى يونس بن حباب، عن أنس بن مالك قال: كنا مع رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم وعلي بن أبي طالب عليه السلام معنا، فمررنا بحديقه، فقال علي عليه السلام: يا رسول الله! ألا ترى ما أحسن هذه الحديقه؟ فقال: إن حديقتك في الجنه أحسن منها. حتى مررنا بسبع حدائق، يقول علي عليه السلام ما قال ويجيبه رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم بما أجابه، ثم إن رسول الله وقف فوقفنا، فوضع رأسه على رأس علي وبكي، فقال علي عليه السلام: ما يبكيك يا رسول الله؟! قال: ضغائن في صدور قوم لا يبدونها لك حتى يفقدوني.
Yunis ibn Həbban Ənəs ibn Malikdən belə rəvayət edir: “Biz Allahın Rəsulu (s) ilə birlikdə idik. Əli ibn Əbu Talib də bizimlə idi. Mədinə ətrafında olan bağların birindən keçirdik. Əli (ə) ərz elədi: “Ey Allahın Rəsulu (s), görürsənmi bu bağ necə gözəldir?” Peyğəmbər (s) buyurdu: “Sənin cənnətdə olan bağın bu bağdan daha gözəldir.” Yeddi belə bağın içindən keçdik, hər bağa yetişəndə bu iki böyük şəxsiyyət arasında eyni dialoq baş verdi. Sonra Peyğəmbər (s) dayandı, biz də dayandıq. Həzrət (s) başını Əlinin (ə) başına qoyaraq ağladı. Əli (ə) ərz elədi: “Ey Allahın Rəsulu (s), səni nə ağlatdı?” Həzrət (s) buyurdu: “Bu tayfa sənə qarşı olan kin və düşmənçiliklərini mən dünyadan gedənədək üzə çıxarmayacaqlar.”
İbn Həcər əl-Heysəmi, Məcmə əz-zəvaid, c.9, s.118; Müttəqi əl-Hindi, Kənz əl-ummal, c.13, s.176; İbn Əbi əl-Hədid, Şərh Nəhc əl-bəlağə, c.4, s.107; Əbu əl-Muəyyəd əl-Xəvarizmi, Məqtəl əl-Hüseyn, s. 65; Süleyman əl-Qunduzi, Yənabi əl-məvəddə, c.1, s.134
5. Ümmü Sələmənin hədisi
Ümmü Sələmə Peyğəmbərin (s) pak təbiətli və böyük şəxsiyyətli həyat yoldaşlarından biri olmuşdur. O, Peyğəmbərin (s) sirə və həyatında olan mühüm hissələri nəql etmişdir. O, Peyğəmbərin (s) İmam Hüseyn (ə) üçün ağlaması macərasını belə nəql edir:
كان رسول الله صلى الله عليه وسلم جالسا ذات يوم في بيتي قال لا يدخل على أحد فانتظرت فدخل الحسين فسمعت نشيج رسول الله صلى الله عليه وسلم يبكى فأطلت فإذا حسين في حجره والنبي صلى الله عليه وسلم يمسح جبينه وهو يبكي فقلت والله ما علمت حين دخل فقال إن جبريل عليه السلام كان معنا في البيت قال أفتحبه قلت أما في الدنيا فنعم قال إن أمتك ستقتل هذا بأرض يقال لها كربلاء فتناول جبريل من تربتها فأراها النبي صلى الله عليه وسلم...
“Bir gün Həzrət Rəsul (s) mənim evimdə oturmuşdu və belə buyurdu: “Heç kəs mənim yanıma girməsin!” Mən də bayırda gözlədim. Bu zaman Hüseyn (ə) evə daxil oldu. Otaqdan ağlamaq səsi eşitdim. Araşdırma aparmaq üçün otağa daxil oldum. Gördüm ki, Hüseyn (ə) Peyğəmbərin (s) dizinin üstündə oturmuş, Həzrət (s) də onun başına əl çəkərək ağlayırdı. Ərz elədim: “And olsun Allaha, Hüseynin (ə) evə daxil olmasından xəbərim olmayıb, (yoxsa sizin otağınıza girməsinin qarşısını alardım)”. Həzrət (s) buyurdu: “İndi Cəbrayıl (ə) bizimlə idi, məndən soruşdu: “Hüseyni (ə) sevirsənmi?” Dedim: “Bəli.” Dedi: “Tezliklə sənin ümmətin Hüseyni (ə) Kərbəla adlı bir yerə qətlə yetirəcək.” Cəbrayıl (ə) Hüseynin (ə) türbətindən mənə göstərdi...”
Əl-Heysəmi bu rəvayəti nəql edəndən sonra deyir:
رواه الطبراني بأسانيد ورجال أحدها ثقات.
“Bu rəvayəti Təbərani müxtəlif sənədlərlə nəql etmişdir. Onlardan birinin bütün raviləri siqədir.”
İbn Həcər əl-Heysəmi, Məcmə əz-zəvaid, c.9, s.189
Ümmü Sələmə başqa bir hədisdə deyir:
قال لي رسول الله صلى الله عليه وسلم اجلسي بالباب ولا يلجن علي أحد فقمت بالباب إذ جاء الحسين رضي الله عنه فذهبت أتناوله فسبقني الغلام فدخل على جده فقلت يا نبي الله جعلني الله فداك أمرتني أن لا يلج عليك أحد وإن ابنك جاء فذهبت أتناوله فسبقني طال ذلك تطلعت من الباب فوجدتك تقلب بكفيك شيئا ودموعك تسيل والصبي على بطنك قال نعم أتاني جبريل فأخبرني أن أمتي يقتلونه وأتاني بالتربه التي يقتل عليها فهي التي أقلب بكفي
“Peyğəmbər (s) mənə buyurdu: “Qapıda otur və heç kəsi içəri daxil olmağa qoyma!” Mən otağın qapısının ağzında oturdum. Hüseyn (ə) evə daxil oldu. İstədim ki, onu Peyğəmbərin (s) otağına girməsinə mane olum, lakin o, otağa məndən tez daxil oldu. Mən də içəri daxil olub dedim: “Ey Allahın Peyğəmbəri (s), siz mənə əmr etmişdiniz ki, otağa heç kəsi qoymayım, lakin sənin oğlun gəldi, istədim durub içəri girməsinə mane olum, o, məndən əvvəl otağa daxil oldu.”
Uzun bir müddət sonra yenidən içəri daxil oldum. Gördüm ki, Həzrətin (ə) hər iki əlində bir şey var, gözlərindən yaş axır, Hüseyn (ə) Həzrətin (s) qucağındadır. Bunun səbəbini soruşdum. Həzrət (s) buyurdu: “Bəli, Cəbrayıl (ə) indi mənə nazil oldu və mənə xəbər verdi ki, mənim ümmətim bu uşağı qətlə yetirəcək. Bir az da Hüseynin (ə) türbətindən mənim üçün gətirdi. İndi həmin torpaq mənim əlimdədir.”
Ət-Təbərani, əl-Mucəm əl-kəbir, c.3, s.109; İbn Rəhaveyh, əl-Müsnəd, c.4, s.131
6. Aişənin hədisi
Peyğəmbərin (s) başqa bir xanımı olan Aişə deyir:
دخل الحسين بن علي رضي الله عنهما على رسول الله صلى الله عليه وسلم وهو يوحى إليه فنزا على رسول الله صلى الله عليه وسلم وهو منكب وهو على ظهره فقال جبريل لرسول الله صلى الله عليه وسلم أتحبه يا محمد قال يا جبريل ومالي لا أحب ابني قال فان أمتك ستقتله من بعدك فمد جبريل عليه السلام يده فأتاه بتربه بيضاء فقال في هذه الأرض يقتل ابنك هذا واسمها الطف فلما ذهب جبريل عليه السلام من عند رسول الله صلى الله عليه وسلم خرج رسول الله صلى الله عليه وسلم والتزمه في يده يبكي فقال يا عائشه إن جبريل أخبرني أن ابني حسين مقتول في أرض الطف وان أمتي ستفتن بعدي ثم خرج إلى أصحابه فيهم على وأبو بكر وعمر وحذيفه وعمار وأبو ذر رضي الله عنهم وهو يبكي فقالوا ما يبكيك يا رسول الله فقال أخبرني جبريل عليه السلام ان ابني الحسين يقتل بعدي بأرض الطف وجاءني بهذه التربه وأخبرني أن فيها مضجعه.
“Hüseyn ibn Əli (ə) Peyğəmbərin (s) otağına daxil oldu. Peyğəmbərə (s) vəhy nazil olurdu. Həzrət (s) arxasını dayamışdı. Cəbrayıl (ə) Peyğəmbərə (s) dedi: “Ya Məhəmməd (s), Hüseyni (ə) sevirsənmi?” Həzrət (s) buyurdu: “Ya Cəbrayıl (ə), niyə öz oğlumu sevməyim ki?” Cəbrayıl (ə) dedi: “Sənin ümmətin səndən sonra onu qətlə yetirəcək!” Sonra Cəbrayıl (ə) əlini uzadıb Hüseynin (ə) ağ rəngli türbətindən Həzrətə (s) gətirib dedi: “Adı Təff olan bu yerdə oğlun qətlə yetiriləcəkdir.” Cəbrayıl (ə) gedəndən sonra Həzrət əlində türbət, ağlayaraq bayıra çıxdı və buyurdu: “Ya Aişə, Cəbrayıl (ə) mənə xəbər verdi ki, oğlum Hüseyn (ə) Təff adlı yerdə qətlə yetiriləcək və mənim ümmətim məndən sonra fitnə törədəcək.” Sonra Həzrət (ə) səhabələrin yanına gedib ağladı. Səhabələrin içində Əli (ə), Əbu Bəkr, Ömər, Hüzeyfə, Əmmar, Əbu Zərr də var idi. Soruşdular: “Ey Allahın Rəsulu (s) səni ağladan nədir?” Həzrət (s) buyurdu: “Cəbrayıl (ə) mənə xəbər verdi ki, oğlum Hüseyn (ə) Təff adlı yerdə qətlə yetiriləcək və mənə bu türbəti verdi. Mənə xəbər verdi ki, Hüseyn (ə) bu torpaqda dəfn ediləcək.”
Ət-Təbərani, əl-Mucəm əl-kəbir, c.3, s.107; Əl-Heysəmi, Məcmə əz-zəvaid, c.9, s.187; İbn Əsakir, c.7, s.260
7. İmam Hüseynin (ə) şəhadətindən sonra Peyğəmbərin (s) əzadarlıq etməsi
حَدَّثَنَا أَبُو سَعِيدٍ الْأَشَجُّ حَدَّثَنَا أَبُو خَالِدٍ الْأَحْمَرُ حَدَّثَنَا رَزِينٌ قَالَ حَدَّثَتْنِي سَلْمَى قَالَتْ دَخَلْتُ عَلَى أُمِّ سَلَمَه وَهِيَ تَبْكِي فَقُلْتُ مَا يُبْكِيكِ قَالَتْ رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ تَعْنِي فِي الْمَنَامِ وَعَلَى رَأْسِهِ وَلِحْيَتِهِ التُّرَابُ فَقُلْتُ مَا لَكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ شَهِدْتُ قَتْلَ الْحُسَيْنِ آنِفًا
Əbu Səid əl-Əşəc bizə rəvayət etdi (və dedi): Əbu Xalid əl-Əhmər bizə rəvayət etdi (və dedi): Rəzin bizə rəvayət etdi (və dedi): Səlma mənə rəvayət etdi (və dedi): “Ümmü Sələmənin yanına daxil oldum, o ağlayırdı.” Ona dedim: “Səni ağladan nədir?” Dedi: “Peyğəmbəri (s) yuxuda gördüm. Başı, saqqalı torpaqlı idi. Dedim: “Ey Allahın Rəsulu (s), nə olub sənə?” Dedi: “Bir az bundan əvvəl Hüseynin (ə) qətlə yetirilməsinin şahidi oldum.”
Əbu İsa ət-Tirmizi, əs-Sünən, “Babu fəzail əs-səhabə”, “babu mənaqib əl-Həsən (ə) və əl-Hüseyn (ə)”, c.12, s.195
